روزمرگی های شیخ

امان از آن لحظه که فکر تو را نه چندان محترمانه از ذهنم بیرون کردم

و واقعیت پناهگاه و ملجاء امیدم شد..

و امان از این انتظار سر به فلک کشیده؛

که بیهوده منتظرم روزی کسی بیاید که خوب باشد و خوب حالم را خوب کند 

فارغ از سنگینی سکوت شب هایم، مینشینم و در قعر افکار خویش ، خصوصیاتش را تجسم میکنم؛

و نهایتا که ذهنم خسته تصور و تخیل شد، انتظاراتم را خلاصه میکنم :

" شبیه تو باشد کافیست " !..

امان و امان و

امان..